De bouwers van Stonehenge aten varkens en runderen uit geheel Groot-Brittannië.
Analyse van strontium en andere elementen toont origine opgegeten dieren.
Op ongeveer twee kilometer van Stonehenge is een Neolitisch dorp opgegraven waarin vermoedelijk bouwers van de tempel woonden, gedurende een periode van 50-100 jaar.
In het dorp werden ook 38.000 botten en kiezen van varkens (90%) en runderen (10%) gevonden. Veel dieren waren ca 9 maanden oud, wat consumptie waarschijnlijk maakt. Verder werden veel beenderen in een anatomische ligging aangetroffen. Dit suggereert dat ze niet tot de laatste vezel afgekloven werden. Kennelijk was er genoeg: het was en feestmaal, en wel rond kerstmis: de meeste varkens werden in het voorjaar geboren en 9 maanden later past goed bij kerstmis. De dieren waren mogelijk ook speciaal voor deze gelegenheid opgekweekt: vele gebitten toonden caries, wat de archeologen toeschrijven aan voederen met... honing! Dat kan geen standaard dieet voor varkens geweest zijn.
Ook hier werd een analyse van strontium en andere elementen uitgevoerd en de aangetroffen profielen, en dus ook deze consumptie dieren, lijken uit geheel Groot-Brittannië afkomstig te kunnen zijn. Dat zou kunnen betekenen dat er slachtdieren uit geheel Groot-Brittannië naar Stonehenge kwamen. En dat zou weer kunnen betekenen dat Stonehenge als tempel betekenis had over het hele eiland, inclusief Schotland.
